بهترین زمانی که انسان می‌تواند انفاق کند در مورد نیازمندانی است که موانعی امکان تجارت و اشتغال مادی آنها را گرفته است. این دسته از مردم افراد آبرومندی هستند و از کسی گدایی نمی‌کنند .و حتی به گونه‌‌‌ای زندگی می‌کنند که به نظر می‌رسد افراد بی نیازی باشند. به قول معروف با سیلی صورت خودشان را سرخ نگه می‌دارند.
آیه ۲۷۳ سوره بقره به همین نکته اشاره دارد:
«لِلْفُقَراءِ الَّذینَ أُحْصِرُوا فی سَبیلِ اللَّهِ لا یَسْتَطیعُونَ ضَرْباً فِی الْأَرْضِ یَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِیاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسیماهُمْ لا یَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحافاً وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلیمٌ»
«(صدقات) از آن فقیرانی است که در راه خدا (مانند جهادیا غارت رفتن اموال یا بیماری مزمن یا تحصیل علم) گرفتار آمده اند. نمی‌توانند (برای تحصیل معاش خود) هیچ گونه در روی زمین سفر کنند، فرد ناآگاه آنها را از شدت محافظتی که دارند توانگر می‌پندارد آنها را از سیمایشان می‌شناسی از مردم به اصرار چیزی نمی‌خواهند. و هر چه از مال انفاق کنید مسلّما خداوند به آن داناست.»
